این است که ساسان به دساتیر خبر داد ،جاماسب به روز سـوم تیــر خبــر داد

بــر بــابک برنــا پدر پیر خبر داد ،بـودا به صنم خـانه کشمــیر خبر داد
مخـدوم سرائیــل بــه ساعیر خبر داد ،وان کودک ناشسته لب از شیر خبـر داد
ربیــون گفتــند, نیوشــیدند احبـار ،از شق و سطیح این سخنان پــرس زمانى
تــا بر تو بیان سازند, اسرار نهانى ،گــر خــواب انـوشروان, تعبیر ندانى
از کــنگره کــاخــش, تعبــیر توانى ،بر عبـد مسیح ایـن سخنـان گر برسانى
آرد به مــداین درت از شــام, نشانى ،بـر آیت میـلاد نبــى, سیــد مخــتار
فخــر دو جهــان خـواجه فرخ رخ اسعد ،مــولاى زمــان, مهــتر صاحبـدل امجد
آن سیــد مســعود و خــداوند مــوید ،پیــغمبر محــمود, ابــوالقاسم احمد
وصفش نتوان گـفت بــه هفـتاد مجــلد ،این بس که خدا گوید مــا کــان محمد

ای ابوذر! پیش از آنکه پنج چیز به تو روی آورد، پنج چیز را غنیمت شمار، جوانی را پیش از پیری، تندرستی را پیش از بیماری، توانگری را پیش از پریشانی، فراغت را پیش از گرفتاری و زندگی را پیش از مرگ...

ای ابوذر! بترس از اینکه در حال گناه، مرگت فرا رسد که در آن صورت نه راهی برای جبران و توبه باقی می‌ماند و نه بر بازگشت دوباره به دنیا قادر خواهی بود، نه وارثان تو بر ارثی که باقی گذارده‌ای تو را ستایش می‌کنند و نه اینکه خدای متعال بر آنچه در پیش فرستاده‌ای عذر تو را خواهد پذیرفت ...

ای ابوذر! کسی که برای فریفتن مردم علم بیاموزد بوی بهشت را نچشیده است ...

ای ابوذر! اگر خدای تبارک و تعالی خیر بنده‌ای بخواهد، گناهانش را در مقابل او مجسم می‌کند و گناه را بر او سنگین و دشوار می‌گرداند و اگر بدی و بنده‌ای را بخواهد، گناهان او را از یادش می‌برد ...

ای ابوذر! هر کس که کردارش با گفتارش مطابقت کند، بهره خود را از سعادت دریافت کرده است و هر کس که کردارش مخالف گفتارش باشد، هنگام پاداش خویشتن را سرزنش خواهد کرد ...

ای ابوذر! چه بسا شخصی که به سبب گناهی که می‌کند از روزی مقرر شده‌اش محروم می‌گردد ...

ای ابوذر! زیرک و با کیاست کسی است که نفس خویش را ادب کند و برای زندگی بعد از مرگ تلاش کند و ناتوان کسی است که از نفس و خواهشهای آن پیروی کند و با آن حال از خداوند آرزوهایی داشته باشد ...

خدای تبارک و تعالی به برادرم عیسی وحی کرد دنیا را دوست مدار زیرا من آن را دوست ندارم و آخرت  را دوست بدار(1)...

افتخار شیعه همان بس که ائمه و پیشوایان آنها بهترین خلق خدا روی زمین و نزد آسمانیان هستند. امامان شیعه یکی پس از دیگری کشتی هدایت مسلمین را در دست گرفتند اگر چه ما انسان های جاهل و خطاکار هیچ گاه عظمت و بزرگی ایشان را در نیافتیم و مقام و‌شان آنها را نشناختیم. رسول خدا فرمودند: دوازده تن از اهل بیت من همان هایی هستند که خداوند فهم، علم و حکمت مرا به آنها عطا نمود و آنها را از گِل من آفرید، پس وای بر منکرین آنها که بعد از من آنها را انکار کنند... و شفاعت من و خداوند به ایشان نمی رسد. ¹

امام صادق (علیه السلام) که مکتب برحق شیعه آراسته به نام زیبای بوده و مکتب جعفری می خوانندش، در مقطعی کوتاه اما بسیار تاثیرگذار دین خدا را اقامه نموده و شیعیان را با جلوه ای از وجودشان آشنا نمودند. محمد بن مروان از امام صادق(علیه‌السلام) روایت می کند که فرمودند: «خداوند ما را از نور عظمتش آفرید، سپس از گِلی که در زیر عرش پنهان بود به ما شکل و صورت داد و آن نور (الهی) در آن (صورت) قرار گرفت. پس ما خلق و بشری نورانی بودیم و کسی در خلقتش مثل ما نبود.» ² بنابراین وقتی‌شان و مقام پیشوایان ما تا این اندازه بالاست که همتا و مثلی ندارند پس ما نیز باید پیروانی واقعی و بی همتا! برای آنها باشیم، آنچنان که خودشان از ما خواسته اند.

امام صادق (علیه‌السلام) می فرماید: خداوند ارواح شیعیان ما را از گِل ما آفرید و بدنها یشان را از گِلی که در زیر عرش پنهان بود (شکل داد) و خدا آنچنان که آنها را آفرید هیچ خلق دیگری را نیافرید مگر پیامبران و مرسلین را. ³

شگفتا که ما ادّعای "شیعه جعفری" بودن را داریم و رفتاری شایسته این مقام از خود بروز نمی دهیم! مقامی که تنها پیامبران و مرسلین در آن با شیعیان امامان معصوم برابری می کنند!پس بیایید از امروز پیامبر گونه زندگی کنیم!.

*********************************************************************************************************************************

آیا می دانید چرا پیروان اهل بیت را شیعه می نامند؟!!

این سوال بسیار مهمی است که دانستن آن برای همه ی ما که خود را شیعه می نامیم  ضروری است.

امام صادق علیه السلام رئیس مکتب جعفری در روایتی شریف پاسخ این پرسش را بیان فرموده اند.

که من آن را برای شما می گویم: روزی یکی از دوستان امام به نام مفضل می پرسد: شما قبل از خلقت آسمان و زمین کجا بودید؟ امام می فرماید ما نوری بودیم که خدا را تسبیح و تقدیس می کردیم تا اینکه خداوند ملائکه را آفرید و به آنها نیز فرمان تسبیح داد ولی آنها گفتند که ما نمی دانیم، آنجا بود که به دستور خدا، ملائکه از ما تسبیح را آموختند. باید بدانی که پیروان ما از شعاع آن نور آفریده شده‌اند و به همین خاطر است که به آنان شیعه نامیده شده‌اند ...

پس قدر خودت را بدان و بدان که این فقط یک اسم نیست که رسم حقیقی توست و هر کسی توفیق آن را نخواهد یافت.

و چه چیزی بهتر از این که این نور درونی را چراغی در این تاریکنای زندگی کنی تا رسیدن به خانه دوست که هرچه هست هموست! که اگر چنین نکنی قدر خود را نشناخته ای.

متن روایت